«اُبَشِّرِكُم بِالمهدى يَبْعَثُ فى امّتى عَلَى اخْتِلافِ مِنَ النّاسِ و زَلازِل، فَيَمْلاُ الارضَ قِسطاً و عَدْلاً، كما مُلئَتْ جوراً و ظلماً، يَرْضى عنه ساكِنُ السماء و ساكِنُ الارض1، يَقسِمُ المال صَحاحاً» فقال له رجلُ: «ما صَحاحاً؟»
قالَ: «بِالتَّسوَية بَيْن الناس»2
شمارا به مهدى مژده مىدهم، آن گاه كه مردمان با هم اختلاف يابند و ناامنيها و دل نگرانىها آنان را در بر گيرد، بپا مىخيزد، و عدل و داد را در دنيايى كه آكنده از ظلم و ستم گشته، مىگستراند. و اموال (داراييها و امكانات اقتصادى) را به طور مساوى بين همه تقسيم مىكند، (و اين چنين است كه) اهلِ آسمان و ساكنان زمين از او خشنود مىشوند.
1.تا اين قسمت از حديث را در مآخذ متعدد ديگرى از تشيّع و تسنّن، مىتوان
يافت، از جمله: كتاب الغيبة/ 178، كنزالعمال 14/ 261، تفسير الدرالمنثور 6/ 57.
2.بحار 51/81؛ مسند احمد حنبل، 3/37. انتظار، در انديشه ابن سينا و خواجه نصير
طوسى ص