پس او بايد به شرايط عدالت و فضايل مربوط به آن متصف باشد، برخى از اين فضايل عبارت‏اند از:

1 ـ صداقت

حاكم بايد نسبت به ديگران محبت صادقانه داشته باشد؛

2 ـ الفت

با ديگران همراهى و تفاهم داشته باشد تا كارها سامان يابد؛

3 ـ صله‏رحم

با نزديكان نَسَبى در خيرات مشاركت داشته باشد؛

4 ـ مكافات خير

در برابر نيكويى و حتى بدى ديگران نيكويى كند؛

5 ـ حُسن شركت

در داد و ستد ميانه‏رو باشد؛

6 ـ حُسن قضاوت و حكومت

در داورى دقت و ثبات داشته باشد؛

7 ـ تودّد

با دوستان و فضلا و دانشمندان دوستى و معاشرت كند؛

8 ـ عبادت

خداوند را بزرگ شمرده و در درگاهش فروتنى نمايد؛

9 ـ ترك حقد

نسبت به ديگران كينه‏ورز نباشد؛

10 ـ لطف

با نرمى و مهربانى رفتار كند؛

11 ـ مروت

در همه شرايط مروت را مراعات كند؛

12 ـ ترك شره

در كسب مال و ثروت براى عيال خويش حرص نورزد.1

3 ـ شريعتمداري

به اعتقاد مسكويه، از ويژگىها و شرايط رهبرى مطلوب آن است كه جانب شريعت را مراعات كند و صناعت و سياستش منطبق با شرع باشد كه در غير اين صورت، وى رهبرى را فاسد و نامطلوب مىداند:

ان لم‏يكن بحسب الشرع و شروطه التى ذكرناها فهو غلبة والرجل متغلب؛ اگر سياستش طبق شريعت و شرايط آن نباشد آن، حكومتِ غلبه است و حاكمش نيز متغلّب مىباشد.2

1. تهذيب الاخلاق، ص 44 و 45.

2. الهوامل والشوامل، ص 107 و 108.