سخنى است كه على (عليه السلام) هنگام دفن همسرش فاطمه (عليها السلام) فرموده است: اى پيامبر خدا، از من و از دخترت كه در جوار تو فرود آمده و بزودى بتو پيوست بر تو درود باد. اى پيامبر خدا از برگزيده تو صبر من كم گرديد و طاقت و توانائى من از دست برفت، جز آنكه براى من در فراق بزرگ و مصيبت ناگوارت شكيبائى جا دارد.
اما اندوه من تمام نشدنى و شبم به بيدارى خواهد گذشت تا آنكه خداوند، سرائى كه تو در آن اقامت كردهاى براى من برگزيند.
قسمتى از سخنانى است كه على (عليه السلام) هنگامى آن را ايراد كرد كه مردم نزد وى اجتماع نمودند و از اعمال ناپسند عثمان شكايت كردند و از او خواستند با خليفه سوم گفتگو كند و از وى بخواهد رضايت آنان را فراهم نمايد. امام (عليه السلام) نزد عثمان رفت و فرمود: مردم پشت سر من هستند و مرا ميان تو و خودشان واسطه قرار دادهاند.