بدست او است و صاحبش را وارد بهشت مىكند. آرى اين دو حق و باطلند و هر كدام بستگانى دارند كسى كه بنا حق ادعا كرد هلاك گرديد و هر كه بهتان بست نااميد شد و كسى كه چهره خود را در برابر حق آشكار ساخت نابود گرديد(1). از نادانى مرد همين بس كه ارزش خود را نداند. در خانههاى خود پنهان شويد و آشتى را ميان خود حكومت دهيد و توبه پشت سر شما است. هيچ سپاسگزارى جز پروردگار خود را سپاس نكند و هيچ سرزنشگرى جز خويشتن را ملامت ننمايد
قسمتى از خطبهاى است كه امام (عليه السلام) پس از كشته شدن عثمان در آغاز خلافت خود ايراد كرده است: اى مردم، راستى دنيا اميد دارنده و اعتماد كننده بخود را فريب مىدهد و به كسى كه شيفته آن شده بخل نمىورزد و به كسى كه بر آن پيروز شده غلبه خواهد يافت. بخدا قسم هرگز نعمتى از ملتى كه در طراوت زندگى بودهاند سلب نشده مگر بخاطر گناهانى كه مرتكب شدهاند، زيرا خداوند به بندگانش ستم نمىكند. و اگر مردم هنگامى كه سختىها
(1). يعنى كسى كه حق را با دشمنى ابراز كند و صريحا با آن عداوت نمايد.