فرمان نمىدهم و نزديك آن نمىشوم. اگر مال مال من بود آن را بطور مساوى ميان مسلمانان تقسيم مىكردم، پس چگونه است و حال آنكه مال مال خدا است آگاه باشيد بخشيدن مال در غير مورد حق، زيادهروى و اتلاف است.
سخنى است كه امام (عليه السلام) با طلحه و زبير پس از بيعت آنان بخلافت، در حالى كه آن حضرت را بر مشورت نكردن و كمك نگرفتن از آنان در كارها، نكوهش مىكردند، ايراد فرموده است: راستى شما براى چيز اندك خشم نموديد و فراوان را به تأخير انداختيد. بگوئيد ببينم شما در چه چيزى حق داشتهايد كه من شما را از آن بازداشتهام يا كدام بهرهاى را بخود اختصاص داده و شما را از آن محروم ساختهام يا از كدام حقى كه مسلمانى نزد من آورده ناتوان ماندهام يا نسبت به آن نادان بوده يا در باره آن اشتباه كردهام بخدا قسم من هرگز خواهان خلافت و در جستجوى حكومت نبودهام. اين شما بوديد كه مرا به آن دعوت نموديد. هنگامى كه خلافت به من رسيد به كتاب خدا نظر نمودم و لذا در اين زمينه به رأى شما و رأى ديگران نيازمند نشدم، و حكمى پيش نيامد كه نسبت به آن نادان باشم