بخشی از زیبایی های نهج البلاغه

جورج جرداق؛ مترجم: محمدرضا انصاری محلاتی

نسخه متنی -صفحه : 309/ 153
نمايش فراداده

دعوت كرد به او خبر رسيد كه ابو موسى مردم را از آمدن بسوى او جلوگيرى كرده است، امام (عليه السلام) به او نوشت: از بنده خدا على پيشواى مؤمنان به عبد الله بن قيس.

پس از سپاس و درود، سخنى از تو به من رسيده كه هم به سود تو و هم به زيان تست. هرگاه فرستاده من بر تو وارد شد دامن خود را بالا بزن و كمربندت را محكم كن و از لانه‏ات بيرون بيا و كسانى را كه با تو هستند دعوت كن(1).

عقلت را مقيد نما و زمام كارت را در دست گير و بهره و نصيب را درياب. اگر از اين پيشنهاد كراهت دارى بجاى تنگى كه رهائى در آن نيست دور شو بخدا قسم اين جنگ، بر حق و بدست كسى است كه بر حق است و من از آنچه كافران كرده‏اند باك ندارم

اتمام حجت

سخنى است كه امام (عليه السلام) با مردى بنام «كليب جرمى» در ميان گذاشته، پس از

(1). بالا زدن دامن و محكم كردن كمربند، كنايه از آمادگى براى جهاد است و مقصود از لانه، جايگاه است.