سوگند بخدا، اگر هفت اقليم را با هر چه زير آسمانهاى آنها است به من بدهند كه خدا را در باره مورچهاى كه پوست جوى از آن بربايم نافرمانى كنم، نخواهم كرد. راستى دنياى شما نزد من پستتر از برگى است كه در دهان ملخى قرار گرفته و آن را مىجود على را با نعمت فناپذير و لذت تمام شدنى چكار از خواب عقل، و زشتى لغزشها بخدا پناه مىبريم و از او كمك مىخواهيم.
سخنى از على (عليه السلام) كه در حكم خطبه است: من مانند كوه بودم كه بادهاى شكننده و تند آن را نمىجنباند و از جا نمىكند: هيچكس از من عيب و نقصى نگرفته است. ذليل نزد من عزيز است تا آن گاه كه حق او را بستانم و نيرومند نزد من ناتوان است تا وقتى كه حق را از او بگيرم
به قسمتى از خطبه معروف شقشقيه توجه كنيد: