... تا آنكه سومين نفر از آن گروه (يعنى عثمان) در حالى كه پهلوهاى خود را باد كرده بود بپا خاست و فرزندان پدرش با او همدست شدند و مانند شترى كه گياه بهار را مىخورد، مال خدا را مىخورند، تا بالاخره رفتارش كار او را ساخت و پرخوريش او را برو در انداخت. آن گاه چيزى مرا به وحشت نيانداخت مگر اين كه مردم از هر طرف بسوى من هجوم آوردند بطورى كه حسن و حسين پايمال گرديدند و دو طرف جامهام پاره شد و سرانجام مانند گله گوسفندى كه در جايگاه خود قرار گرفته است دور من اجتماع كردند. هنگامى كه من به كار خلافت مشغول شدم، گروهى بيعت مرا شكستند و جمعى از دين خارج شدند و برخى انحراف يافتند(1) گويا سخن خدا را نشنيدهاند كه مىگويد: «اين سراى آخرت را براى كسانى كه در زمين سركشى و فسادى نمىخواهند قرار مىدهيم و عاقبت براى پرهيزكاران است.(2) آرى بخدا قسم آن را شنيده و بخاطر سپردهاند ليكن دنيا در نظر آنان زينت يافته و زيورش آنان را بخود جلب نموده است.
آگاه باشيد، قسم به آن كسى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد اگر گروه (بيعت كنندگان) حاضر نمىشدند و به وجود
(1). كسانى كه نقض بيعت نمودند اصحاب جمل، و گروهى كه از دين خارج شدند خوارج نهروان، و انحراف يافتگان، اصحاب صفين بودند. (2). سوره قصص آيه 83.