پشتيبان، حجت برقرار نمىشد و خدا با دانشمندان عهد نمىكرد كه به پرخورى ستمگر و گرسنگى ستمديده راضى نگردند، ريسمان خلافت را بر پشتش مىانداختم و آخر آن را به كاسهى اولش سيراب مىكردم، آن گاه در مىيافتيد كه اين دنياى شما نزد من ناچيزتر از عطسهى بز ماده است.
على (عليه السلام) در باره مكر و حيله سخن مىگويد: وفا با راستى همراه است و من هيچ سپرى را نگهدارندهتر از آن نمىدانم. كسى كه ميداند باز گشتش چگونه است مكر نمىكند. ما در زمانى واقع شدهايم كه بيشتر مردم آن، نيرنگ را زيركى تلقى كردهاند و افراد نادان، آنان را به حسن انديشه نسبت مىدهند. راستى نيرنگ بازان چه سودى مىبرند خدا آنان را بكشد بسا شخص زيرك و كاردان راه حيله را مىداند ليكن امر و نهى خدا مانع او مىشود و با وجود اين كه نيرنگ را ديده و توانائى آنرا دارد آنرا ترك مىكند، اما كسى كه در دين باكى ندارد از اين فرصت استفاده مىكند(1).
(1). على (عليه السلام) مىگويد: مردم اين زمان نيرنگ را از زيركى و حسن انديشه مىدانند و اين گمانى بيجا است، اما شخص زيرك و كاردان گاهى در رسيدن به هدف راه حيله- را ميداند ولى امر و نهى خدا او را از بكار بدن حيله باز مىدارد، ازين رو با اين كه توانائى نيرنگ را دارد از ترس خدا و بازداشت در برابر او آن را ترك مىكند