قسمتى از وصاياى امام (عليه السلام) كه پس از مراجعت از صفين به فرزندش حسن (عليه السلام) نوشته است: اى پسرك من، خويشتن را در آنچه ميان تو و ديگران است ميزان قرار ده، پس آنچه را براى خود دوست مىدارى براى ديگران دوست بدار، و آنچه را براى خود نمىپسندى براى ديگران مپسند، و چنانكه دوست ندارى بتو ستم شود تو نيز ستم مكن، و همان طور كه مىخواهى بتو خوبى شود تو نيز نيكى كن، و آنچه را از ديگران زشت مىدانى از خود زشت بشمار و به آنچه از جانب خود براى مردم خشنود مىشوى به همان چيز از مردم راضى باش، و آنچه نمىدانى مگو هر چند دانستنىهاى تو كم باشد، و به آنچه دوست ندارى در باره تو گفته شود زبان مگشاى.
اى پسرك من، بر حذر باش از اين كه به دلبستگى و اعتماد دنياپرستان و حمله بردن آنان بر سر دنيا، فريب بخورى، زيرا خداوند ترا از آن خبر داده است، و دنيا خود را براى تو وصف كرده و بديهايش را براى تو آشكار ساخته است. دنياپرستان سگهاى فرياد كننده و