آشكار در برابر او و خلقش، موفق بدارد(1).
قسمتى از توصيهاى است كه معمولا امام (عليه السلام) آن را براى كسى كه او را در جمعآورى صدقات استخدام مىكرده، مىنوشته است. اين توصيه سرشار از محبت حكمران- پدر به فرزندانش مىباشد، و شايسته است در قوانين نمونه دولتى كه افراد برجسته آن را در خواب مىبينند داخل گردد: هنگامى كه بر قبيلهاى وارد شدى، بدون آنكه به خانههايشان در آئى بر سر آب آنها فرود آى، سپس با متانت و آرامش بسوى آنان برو، تا بين آنها بايستى و بر آنان سلام كنى، و درود بر آنان را كوتاه مكن.
پس مىگوئى: اى بندگان خدا، ولى خدا و خليفه او مرا بسوى شما فرستاده
(1). منظور از عذر آشكار، عدالت است، زيرا در حق كسى كه عليه او حكم كردهاى عذر تو عدالت است، و همچنين در حق كسى كه او را به كيفر رسانده يا او را از سودى محروم كردهاى، نزد خدا عدالت را اجرا كردهاى.