قسمتى از نامهاى است كه امام (عليه السلام) آن را بوسيله مالك اشتر هنگامى كه حكومت مصر را به او واگذار كرد براى مصريان فرستاده است: بخدا قسم اگر من به تنهائى با آنان روبرو شوم و آنها همه روى زمين را پر كرده باشند باك ندارم، و نمىهراسم(1). من در باره گمراهى كه در آن قرار گرفتهاند و هدايتى كه خود بر آن ثابت هستم از جانب خودم بينا و از طرف پروردگارم ايمان و يقين دارم ولى من تأسف مىخورم از اين كه كار اين ملت را بيخردان و تبهكارانشان بعهده مىگيرند و مال خدا را دست بدست گردانده و بندگانش را برده مىكنند و شايستگان را دشمن و بدكاران را ياران خود قرار مىدهند. اگر اين جهات در كار نبود در جمع آورى و تحريك و سرزنش شما زياد كوشش نمىكردم
به سخن زير توجه كنيد:
(1). منظور على (عليه السلام) از اين گروه، دشمنان و جنگجويان سرشناس زمان وى هستند. على (عليه السلام) مىگويد: اگر من يك تنه باشم و آنها زمين را پر كنند از آنان باك ندارم.