را كه از منكر جلوگيرى مىكنند و خود مرتكب آن مىشوند
قسمتى از سخنان امام (عليه السلام) در توصيف كسى كه شايسته منصب قضاوت نيست و ميان مردم قضاوت مىكند: هنگامى كه از آب گنديده سيراب گرديد(1) و از مطالب بيهوده پر شد.
ميان مردم به قضاوت نشست و بيان اشتباه ديگران را بعهده گرفت.
اگر يكى از مسائل مبهم به او عرضه شود، در پاسخ آن از رأى خود سخنان كهنه و بىمعنى، آماده مىكند و به آن معتقد مىشود. پس او در اشتباه كارى مانند عنكبوت و تار آن است، نمىداند آيا درست قضاوت كرده يا به خطا رفته است، اگر درست قضاوت كرده باشد مىترسد مبادا خطا نموده باشد، و اگر خطا كرده باشد آرزو دارد درست حكم نموده باشد(1).
(1). امام (عليه السلام) مجهولات قاضى را كه به گمان خودش معلومات است به آب گنديده تشبيه كرده است.