نادانى كه در نادانيها اشتباه فراوان دارد، مانند بادى كه گياه خشكيده را پراكنده مىكند، روايات را به باد مىدهد. چيزى را كه انكار كرده گمان علم به آن نمىبرد و باور نمىكند كه غير از رأى او عقيده ديگرى وجود داشته باشد. اگر امرى بر او تاريك باشد از آنجا كه خود را نادان مىداند آن را مىپوشاند. بر اثر قضاوتهاى ستمگرانه او خونها نعره مىكشند و ميراثها فرياد مىكنند(1).
بخدا شكايت مىكنم از گروهى كه در سايه جهالت زندگى مىكنند و بر گمراهى مىميرند، در ميان آنان متاعى بىارزشتر از كتاب خدا- آن گاه كه به درستى خوانده شود- وجود ندارد، و كالائى رايجتر و گرانبهاتر از آن، هنگامى كه تحريف شود نيست. نزد آنان چيزى زشتتر از معروف و نيكوتر از منكر نمىباشد.
به سخن ديگرى از امام (عليه السلام) در همين زمينه توجه كنيد: مسئلهاى در باره حكمى از احكام دين به يكى از آنان عرضه مىشود، او
(1). نعره خونها و فرياد ميراثها، براى شدت ظلم و ستم مثال آورده شده است.