خود راه مىرود و براى روزيش مىشتابد دانه را به لانهاش انتقال مىدهد و آن را در قرارگاهش آماده مىگذارد. دانهها را در تابستان براى زمستان آمدن و هنگام بازگشتن جمع ميكند. روزى آن ضمانت شده، و مناسب حالش به او روزى داده شده است. خداوند بخشنده از آن غافل نيست، و پروردگار پاداش دهنده محرومش نمىكند، اگر چه در سنگ خشك و سخت باشد. اگر در مجراهاى خوردن و در بالا و پائين و تقاطع اضلاع شكمش كه در درون آن است بيانديشى و در اطراف چشم و گوش آن كه در سرش قرار دارد فكر كنى، از آفرينش آن به شگفت آمده و در توصيفش رنج خواهى دهيد پس برتر است خدائى كه مورچه را روى دست و پايش برقرار داشت، و آن را بر ستونهايش بنا كرد در حالى كه در آفرينش آن هيچ آفريدگارى شركت نداشته و هيچ توانايى او را يارى نكرده است.
اگر راههاى انديشه خود را به پيمائى تا به پايان آن برسى، دليل و برهان، تو را رهبرى نمىكند، مگر به اين كه آفريننده مورچه، همان آفريننده درخت خرما است، زيرا هر چيزى امتيازى دقيق و هر جاندارى تفاوتهاى مرموزى دارد بزرگ و كوچك، سنگين و سبك و نيرومند و ناتوان همه در آفرينش يكسانند
قسمتى از خطبه مزبور در توصيف ملخ