از روزى كه خداوند جان پيامبرش را گرفت تا امروز پيوسته مظلوم بودم. پيش از ظهور اسلام نيز به من ستم مىشد. برادرم عقيل در باره برادرم جعفر مرتكب گناه مىشد و به من كتك مىزد
مناسب ديدم اين مثل را ذيلا نقل كنم، زيرا آن از زيباترين مثلهاى عربى در باره حيوان محسوب مىشود، بعلاوه اين نخستين مثلى است كه بعدها بوسيله «ابن مقفع» در كتاب معروف «كليله و دمنه» شيوع يافته است. مثل مزبور دعوت به اتحاد مىكند و از فتنه و آشوب بر حذر مىدارد. شگفت اينجاست كه اين مثل با اين كه منسوب به على (عليه السلام) است ولى در نهج البلاغه با اين همه چاپهاى گوناگون و اين همه توجهاتى كه به آن شده، از آن سخنى به ميان نيامده و حتى كسانى كه نهج البلاغه را تكميل نموده و جمعآورى كردهاند متعرض آن نشدهاند: سه گاو در بيشهاى زندگى مىكردند: يكى سفيد و ديگرى سياه و