5. امام صادق(عليه‌السلام) درباره آيه (إنّما وليّكم الله ورسوله والذين امنوا... ) فرمود:

انّما يعني أوْلي بكم أي أحقّ بكم و باُموركم وأنفسكم أموالكم، الله ورسوله، والذين امنوا، يعني عليّاً وأولاده الأئمة(عليه‌السلام) إلي يوم القيامة[1]؛ «انّما» يعني سزاوارتر به شما، مُحق‏تر به شما و كارهايتان و جانتان و اموالتان تا روز قيامت، خدا و رسولش است و كساني كه ايمان آوردند، يعني علي و فرزندانش كه امام هستند.

اولويت در روايت مذكور «أوْلي بكم» اولويت تعييني است، نه تفضيلي؛ يعني انسان در برابر اراده الهي و تصميمات او اراده‏اي ندارد و جز اطاعت وظيفه‏اي نخواهد داشت، نه اين‏كه هم انسان صاحب اختيار خود باشد وهم خدا ولي خداوند افضل و سزاوارتر باشد.

درباره ولايت رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم و امامان معصوم هم، اولويت به معناي تعييني است، نه تفضيلي. بنابر اين در جايي كه آنان تصميم، سخن يا اقدامي دارند، ولايت مداران فقط اطاعت مي‏كنند و براي خود رأي و نظري قائل نيستند.

دوم. ويژگي‏هاي «ولي» در آيه

شرط باريافتن به پايگاه رفيع ولايت اقامه نماز و انفاق است. چنان‏كه در آيه ولايت به آن اشاره شده است. از اين‏رو لازم است در بحث از ولايت به اختصار موضوع اقامه نماز و انفاق نيز بررسي و تحليل شود.

الف. اقامه نماز

اقامه نماز غير از خواندن آن است. خواندن نماز و تداوم بر آن عملي واجب و از اوصاف مؤمنان است؛ (والّذين هم علي صلوتهم يحافظون)[2]، ولي اقامه نماز برپاداشتن حقيقت آن است.

[1] ـ اصول كافي، ج1، ص288.

[2] ـ سوره مؤمنون، آيه 9.