باعث تقرّب انسان به خدا ميشود؛ (ويتّخذ ما ينفق قرباتٍ عنداللّه وصلوات الرسول ألا انّها قربة لهم سيدخلهم اللّه في رحمته إنّ اللّه غفور رحيم)[1] و چون دعاي پيامبر نيز براي حصول قرب است، در ذيل اين آيه «صلوات رسول» تكرار نشده، بلكه به ذكر عبارت (ألا إنّها قربة لهم) اكتفا شده، چون صلوات رسول هم براي تقرّب است.
دعاي پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم باعث سكينه قلبي و آرامش روحي مؤمنان ميشود؛ (خذ من أموالهم صدقة تطهّرهم وتزكيّهم بها وصلّ عليهم إنّ صلوتك سكن لهم)[2].
در قرآن كريم اجر انفاق با تعابير و مراتب مختلف ياد شده است:
1. گاهي خدا به انفاق كننده وعده ميدهد كه بر اثر انفاق چيزي از مال او كاسته نميشود و خدا جايگزينش را عنايت ميكند، و ميزان آن جايگزين حداقل يك برابر و حداكثر آن غير قابل شمارش است.
مَثَل انفاق در اينجا مَثَل برداشتن آب از نهر جاري است كه هر مقدار از آن نهر برداشته شود، جاي آن با آب پر ميشود و خالي نميماند. برخلاف سنگي كه از زمين كنده شود و جاي آن گود بماند؛ (قل إنّ ربّي يبسط الرزق لمن يشاء من عباده ويقدر له وما أنفقتم من شيءٍ فهو يخلفه وهو خير الرازقين)[3]، و علي(عليه‌السلام) فرمود: «من أيقن بالخلف جاد بالعطيّه»؛ آن كس كه يقين به جايگزين شدن آنچه انفاق ميكند داشته باشد، نيكو انفاق ميكند[4].
[1] ـ سوره توبه، آيه99. [2] ـ سوره توبه، آيه103. [3] ـ سوره سبأ، آيه39. [4] ـ نهجالبلاغه، حكمت138.