(وإِمّا يبلغنّ عندك الكبر أَحدهما أَو كلاهما فلا تقل لهما أُفٍّ ولاتنهرهما وقل لهما قولاً كريماً)[1]؛ و اگر يكي از پدر و مادر يا هر دوي آنها در نزد تو به پيري رسيدند به آنها اُف مگو و آنها را از خود مران و با آنها سخن نيكو بگو.
چنانكه براساس دستورات قرآنكريم، نوار مهر بزرگسالان همواره به دور زندگي خردسالان ميگردد و آنها را مشمول عاطفه عاقلانه قرار ميدهد.
از نظر قرآن كريم ادب معاشرتِ حقوقي در جامعه انساني براساس قسط متساوي و عدل متقابل است. ازاينرو، در عين فرمان به داد از تحمّل بيداد نهي مينمايد و در متنِ نهي از ظلم نهي از انظلام مطرح است. اهتمام به اين مطلب از متون آيات قرآن كريم استنباط ميشود، زيرا برخي از آيات پيام همه پيامبران را قيام به قسط و عدل ميداند:
(لقد أَرسلنا رسلنا بالبيِّنات وأَنزلنا معهم الكتاب والميزان ليقوم النّاس بالقسط)[2].
بعضي از آيات نيز بر اين تأكيد دارد كه بدون تجهيز كامل و آمادگي نهايي اجراي عدل ميسور نيست.
ازاينرو، قائم بودن كافي نيست، بلكه قوّام بودن لازم است:
(يا أيُّها الَّذين امنوا كونوا قوّامين لله شهداء بالقسط)[3]
و (يا أَيُّها الَّذين امنوا كونوا قوّامين بالقسط شُهداءَ لله)[4].
[1] ـ سوره اسراء، آيه 23. [2] ـ سوره حديد، آيه 25. [3] ـ سوره مائده، آيه 8. [4] ـ سوره نساء، آيه 135.