ازلي بودن خدا

ازلي به موجودي گفته مي‏شود كه آغاز و سابقه نيستي ندارد. حضرت علي(عليه‌السلام) پس از استدلال به وجود مخلوقات براي اثبات وجود خدا، در اثبات ازليّت خداوند به حادث بودن مخلوقات استدلال مي‏فرمايد كه «الحمد لله الدّال علي وجوده بخلْقه وبمحدَث خلْقه علي أزليّته»[1]؛ مخلوقات ابتدا نبوده، سپس يافت شده‏اند، پس مُحْدِث و آفريدگارشان بايد سابقه نيستي و به وجود آمدن نداشته و ازلي باشد؛ «مستشهد بحدوث الأشياءِ علي أزليّته»[2]، زيرا عقلْ حكم مي‏كند كه پديده‏هاي حادث بايد به مبدأ و آفريدگار ازلي ختم شوند كه خودش سابقه نيستي ندارد و توسط چيز ديگري پيدا و حادث نشده است.

لوازم نامحدود بودن ذات الهي

چنان‏كه گفته شد، ذات و صفات ذاتي خدا نامحدود است و براي اين حقيقت مطلق و بي‏كران، مرز و حدّي نيست. اكنون به برخي از لوازم‏نامحدود بودن ذات الهي اشاره مي‏شود:

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه251.

[2] ـ همان، خطبه185.