راهنمايي دنيا

براي شناخت دنيا بايد همه صفحات آن را ورق‏زد. اگر انسان بعضي از صفحات را نديد، خود آن را ورق نزده است، نه اين‏كه دنيا نشان او نداده است.

انسان اگر سري به گورستان‏ها بزند و خانه‏هاي ستم‏پيشگان را از نظر بگذراند كه روزگاري را در آن‏ها سپري كردند، سپس به ديگران سپردند مي‏يابد كه نه آن‏ها ماندني بودند و نه اين‏ها نگه‏داشتني؛ (قد خلت من قبلكم سنن فسيروا في الأرض فانظروا كيف كان عاقبة المكذّبين)[1]؛ (أوَلم يسيروا في الأرض فينظروا كيف كان عاقبة الذين من قبلهم وكانوا أشَدَّ منهم قوّة وما كان الله ليعجزه من شي‏ءٍ في السماوات ولافي الأرض إنّه كان عليماً قديراً)[2].

دنيا راهنما و دوست مشفقي است كه هر چه دارد بي‏پرده به انسان نشان مي‏دهد، چنان‏كه آن قصر مجلل كه ديروز در دست طاغوت بود و امروز در اختيار مستضعفان است، نشانه راهنمايي صحيح دنيا است. امام علي‏بن‏ابي‏طالب(عليه‌السلام) در پاسخ كسي كه دنيا را مذمت مي‏كرد، فرمود: اي كسي كه دنيا را نكوهش مي‏كني، حال آن كه خود به نيرنگ آن گرفتار شده‏اي و فريفته باطل‏هاي آن هستي!

آيا خود مغرور به دنيا هستي و سپس آن را مذمت مي‏كني؟

تو از جرم دنيا شكايت داري يا دنيا بايد از تو شاكي باشد؟

كِي دنيا تو را گول‏زده و چه وقت تو را فريب داده است؟

آيا به محل سقوط پدرانت كه پوسيدند يا به خوابگاه مادرانت كه در خاك آرميدند، تو را فريب داده است؟

أيّها الذامّ للدنيا المغترّ بغرورها المخدوع بأباطيلها! اَتغتَرُّ بالدنيا ثم تذمُّها؟

[1] ـ سوره آل‏عمران، آيه 137.

[2] ـ سوره فاطر، آيه 44.