صهبای حج

از اين جهت خداي سبحان خصوصياتي را براي قبله جهانيان و مطاف زائران سراسر گيتي در حج و عمره تبيين فرموده كه در اين فصل، بعضي از آنها طي اشاراتي بيان خواهد شد. شايان ذكر اينكه، درباره برخي ويژگيهاي كعبه، همچون منشأ حرمت و عزّت كعبه و محوريت كعبه براي برائت از طغيان و شرك، در بخش يكم و به ويژه در فصلهاي پنجم و ششم آن، توضيحات مبسوطي بيان شد.

يكم: كعبه، تجلي عرش

آيات محكم قرآني، به صراحت مي‏گويد:

اولاً

همه اشيا نزد خداوند، خزايني پايدار و فناناپذير دارد: (وإنّ من شي‏ءٍ إلاّ عندنا خزائنه)[1]؛ اگرچه خود اين اشيا فناپذير بوده و نابود مي‏شود: (ما عندكم يَنْفَد وما عند الله باقٍ)[2]. بنابراين، مجالي براي نابودي خزايني كه در نزد خداست، وجود ندارد؛ زيرا هر آنچه نزد اوست مصون از زوال و محفوظ از فناست.

ثانيا

همه اشيا از آن خزاين غيبي نازل مي‏شود: (وما ننزّله إلاّ بقدرٍ معلوم)[3]، آن هم نه به شكل تجافي كه مستلزم نابودي و زوال است، بلكه به گونه تجلّي. چنان كه امام علي(عليه السلام) مي‏فرمايد: سپاس خداي را كه با خلقت خويش بر خلق خود متجلّي است: «الحمد لله المتجلّي لخلقه بخلقه»[4].

آيه شريفه (وما ننزله إلاّ بقدرٍ معلوم) حاكي است كه وجود اين اشيا در آن خزاين به شكل «لفّ و جمع» است و به هنگام تنزّلْ صورت «نشر و قدر و هندسه» به خود مي‏گيرد.

[1] ـ سوره حجر، آيه 21.

[2] ـ سوره نحل، آيه 96.

[3] ـ سوره حجر، آيه 21.

[4] ـ نهج البلاغه، خطبه 108، بند 1.