موي سر تأثير به سزايي در زيبايي ظاهري انسان و به ويژه جوانان دارد. از اينرو بهندرت كسي حاضر است موي سر خود را بتراشد. همچنين بر كسي كه مويديگري را به اجبار تراشيده و اين زيبايي را از او گرفته، پرداخت ديه واجباست. با اين همه، حجگزار از اين جمال ظاهري و صوري كه در نظر او ارزشمند نيز هست دلبريده و با فرمان وحي در پاي جميل محض و رضاي او نثار ميكند.
اهميت و دشواري اين مسئله در ميان عرب چنان بود كه «ابنابيالعوجا» پس از شكست در مناظره با امام صادق(عليه السلام)، در بخشي از پاسخ بدين سؤال كه آن حضرت را در اين مناظره چگونه يافتي؟ گفت: مرا نزد شخصيتي فرستاديد كه فرزند كسي است كه سر اين مردم را تراشيد(با اشاره به حجگزاران):«... هو ابن من حلق رؤوس من ترون»[1].
تراشيدن موي سر در منا، نشاني از پاك شدن از آلودگيهاي اخلاقي و زدودن زنگارهاي روح و بيرون آمدن از سنگيني و تاريكي گناهان است[2].
[1] ـ بحار، ج 10، ص 210. [2] ـ ر.ك: همين كتاب، ص 347 ـ 343 (حديث شبلي).