افزونبر اين ثمرات، در آنجا تفقّه صورت ميپذيرد و اخبار ائمّه(عليهم السلام) به هر منطقه و ناحيهاي ميرسد، چنانكه خداي سبحان فرمود: (فَلَوْلا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهوا في الدّين وَلِيُنذِروا قَوْمَهُم إذا رَجَعوا إلَيْهِم لَعَلَّهُمْ يَحْذَرون)[1] و نيز فرمود: (لِيَشهَدُوا مَنافِع لَهُمْ)[2].
آنچه در حج در مورد روشني حق و وسعت رحمت وارد شده، در عبادات ديگر نه اين روشني به چشم ميخورد و نه اين وسعت؛ زيرا خداي تعالي درباره آشكار بودن حقّ در حج فرمود: (فيه اياتٌ بيّنات)[3]. چون هر آنچه جز خداست آيتي براي اوست امّا اسرار حج «آيات بيّنات» خداست و مهمان در آنجا ميزبان خود را ميبيند و ميزبان نيز خودش به مهمانان نظر رحمت ميكند آنسان كه آيات او در آنجا روشن و بيّن است. امّا در مورد وسعت رحمت حج:
1 ـ امام باقر(عليه السلام) درباره كسي كه به قصد حج واجب بيرون آمده و در بين راه جان سپرده است، فرمود: اگر در حرم بميرد، براي حج واجب او كفايت ميكند و تكليفي بر وي نيست: «إن مات في الحرم فقد أجزأت عنه حجة الإسلام»[4]. و اين جلوهاي است از سعه رحمت و ادب مهمانداري خداوند.
2 ـ نيز رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم در حجةالوداع، هنگام وقوف در عرفات، نزديك غروب خورشيد، فرمود: اي بلال! به مردم بگو خاموش شوند. چون مردم سكوت كردند، فرمود: پروردگارتان در اين روز بر شما منّت نهاد و نيكوكارتان را بيامرزيد و او را شفيع بدكردارتان قرار داد، پس در حالي كه آمرزيده شدهايد به سوي مشعرالحرام روانه شويد: «إن ربكم تطوّل عليكم في هذا اليوم وغفر لمُحْسنكم وشفّع محسنكم في مسيئكم فأفيضوا مغفوراً لكم»[5].
[1] ـ سوره توبه، آيه 122. [2] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 8 ـ 7 «سوره حج، آيه 28». [3] ـ سوره آل عمران، آيه 97. [4] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 47. [5] ـ همان، ص 65.