با اين مقدّمه به راز برخي مضامين دعاهاي عرفه كه از سالار شهيدان أباعبداللهالحسين و امام سجّاد و نيز امام صادق(سلاماللهعليهم) نقل شده است پيميبريم. بسياري از آن دعاها مضمون مشترك دارد و برخي نيز مضمون مخصوص. مضمون مشترك دعاي امام حسين(سلاماللهعليه) كه بهترين دعاي عرفه است و دعاي امام سجّاد(عليه السلام)، اهميّت ولادت در يك نظام اسلامي است.
از نخستين بخشهاي دعاي سالار شهيدان اين است: خدايا! تو از روي رأفت و لطف و احساني كه به من داشتي، بر من منّت نهادي، مرا از اصلاب و ارحام فراوان منتقل كردي و مرا در زمان كفر و جاهليّت بهدنيا نياوردي تا آن كه بساط جاهليّت برچيده و نظام اسلامي گسترده شد و مرا در زمان حكومت اسلامي متولّد گردانيدي: «لم تخرجني لرأفتك بي ولطفك لي وإحسانك إليّ في دولة أئمّة الكفر الّذين نقضوا عهدك وكذّبوا رسلك»[1]. بنابراين، آنان كه عمر خود را در نظام اسلامي ميگذرانند، بايد شاكر بوده، گذشتهها را ترميم كنند و نوسالاني كه در نظام اسلامي متولد شدهاند، بايد شاكر باشند كه در دولت جور و ظلم زندگي نكردهاند.
در بخشي از دعاي عرفه امام سجاد(سلاماللهعليه) وجود امام عادل، مايهاحياي آثار دين دانسته شده و درباره رهبر اسلامي آمده است: پروردگارا! توبرايهر عصري رهبري شايسته ذخيره كردهاي كه به دست او آنچه را ديگرانازبين بردهاند اِحيا ميكني. خدايا! او را تأييد كن و ما را از كساني قرار دهكه اوامرش را امتثال ميكنند:
[1] ـ مفاتيح الجنان، دعاي عرفه امام حسين (عليهالسلام).