دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1087

هله زيرك هله زيرك هله زيرك هله زوتر بدوان از پى مردان بنگر از چپ و راست يك به يك پيش تو آيند چو از جا بروى در گلشن بگشايد ز درون صورت عشق عشق داوود شود آهن از او نرم شود هر يكى ذره شود عيسى و عيسى نفسى اندر آن حال اگر ماه ببوسد لب تو دل من پرسخنست ار چه دهان بربستم دل من پرسخنست ار چه دهان بربستم
هله كز جنبش تو كار همه نيكوتر جسته از سنگ ستاره ز قمر مه روتر همچو من بسته كمرها ز شكر خوش خوتر صورتش چون گل سرخ از گل تر خوش بوتر شير آهو شود آن جا وزو آهوتر مرگ جان بخش شود بلك ز جان دلجوتر گوييش خيز برو از بر ما آن سوتر تا بگويد خردى كوست ز ما خوشگوتر تا بگويد خردى كوست ز ما خوشگوتر