دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1113

بر منبرست اين دم مذكر مذكر بر منبرى بلندى داناى هوشمندى هر لفظ او جهانى روشن چو آسمانى زين گونه درگشايى داده تو را رهايى بنهاده نردبانى از صنعت زبانى نور از درون هيزم بيرون كشيد آتش آتش به فعل مردم زايد ز سنگ و آهن مر هر پيمبرى را بودست معجز نو مسعود از اوست نحسى فردوس از او است حبسى اين منبر و مذكر در نفس توست در سر اين منبر و مذكر در نفس توست در سر
چون چشمه روانه مطهر مطهر بر پاى منبر او مكرر مكرر بگشاده در بيانى مقرر مقرر از حبس خاكدانى مكدر مكدر بر بام آسمانى مدور مدور آتش ز خود نيامد منور منور و اختر به امر زايد مدبر مدبر چون نيست معجزه او مشهر مشهر محكوم از اوست نفسى مزور مزور اما در اين طلب تو مقصر مقصر اما در اين طلب تو مقصر مقصر