دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1141

بيامديم دگربار چون نسيم بهار چو آفتاب تموزيم رغم فصل عجوز هزار فاخته جويان ما كه كو كوكو به ماهيان خبر ما رسيد در دريا به ذات پاك خدايى كه گوش و هوش دهد به مصطفى و به هر چار يار فاضل او بيامديم ز مصر و دو صد قطار شكر نبات مصر چه حاجت كه شمس تبريزى نبات مصر چه حاجت كه شمس تبريزى
برآمديم چو خورشيد با صد استظهار فكنده غلغل و شادى ميانه گلزار هزار بلبل و طوطى به سوى ما طيار هزار موج برآورد جوش دريابار كه در جهان نگذاريم يك خرد هشيار كه پنج نوبت ما مي زنند در اسرار تو هيچ كار مكن جز كه نيشكر مفشار دو صد نبات بريزد ز لفظ شكربار دو صد نبات بريزد ز لفظ شكربار