دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 133

در ميان پرده خون عشق را گلزارها عقل گويد شش جهت حدست و بيرون راه نيست عقل بازارى بديد و تاجرى آغاز كرد اى بسا منصور پنهان ز اعتماد جان عشق عاشقان دردكش را در درونه ذوق ها عقل گويد پا منه كاندر فنا جز خار نيست هين خمش كن خار هستى را ز پاى دل بكن شمس تبريزى تويى خورشيد اندر ابر حرف شمس تبريزى تويى خورشيد اندر ابر حرف
عاشقان را با جمال عشق بي چون كارها عشق گويد راه هست و رفته ام من بارها عشق ديده زان سوى بازار او بازارها ترك منبرها بگفته برشده بر دارها عاقلان تيره دل را در درون انكارها عشق گويد عقل را كاندر توست آن خارها تا ببينى در درون خويشتن گلزارها چون برآمد آفتابت محو شد گفتارها چون برآمد آفتابت محو شد گفتارها