دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 195

خواهم گرفتن اكنون آن مايه صور را ديوار گوش دارد آهسته تر سخن گو اعدا كه در كمينند در غصه همينند گر ذره ها نهانند خصمان و دشمنانند اى جان چه جاى دشمن روزى خيال دشمن رمزى شنيد زين سر زو پيش دشمنان شد زان روز ما و ياران در راه عهد كرديم ما نيز مردمانيم نى كم ز سنگ كانيم درياى كيسه بسته تلخ و ترش نشسته درياى كيسه بسته تلخ و ترش نشسته
دامى نهاده ام خوش آن قبله نظر را اى عقل بام بررو اى دل بگير در را چون بشنوند چيزى گويند همدگر را در قعر چه سخن گو خلوت گزين سحر را در خانه دلم شد از بهر رهگذر را مي خواند يك به يك را مي گفت خشك و تر را پنهان كنيم سر را پيش افكنيم سر را بى زخم هاى ميتين پيدا نكرد زر را يعنى خبر ندارم كى ديده ام گهر را يعنى خبر ندارم كى ديده ام گهر را