دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 205

سر بر گريبان درست صوفى اسرار را مى كه به خم حقست راز دلش مطلق ست آب چو خاكى بده باد در آتش شده عشق كه چادركشان در پى آن سرخوشان حلقه اين در مزن لاف قلندر مزن حرف مرا گوش كن باده جان نوش كن پيش ز نفى وجود خانه خمار بود مست شود نيك مست از مى جام الست داد خداوند دين شمس حق ست اين ببين داد خداوند دين شمس حق ست اين ببين
تا چه برآرد ز غيب عاقبت كار را ليك بر او هم دق ست عاشق بيدار را عشق به هم برزده خيمه اين چار را بر فلك بي نشان نور دهد نار را مرغ نه اى پر مزن قير مگو قار را بيخود و بي هوش كن خاطر هشيار را قبله خود ساز زود آن در و ديوار را پر كن از مى پرست خانه خمار را اى شده تبريز چين آن رخ گلنار را اى شده تبريز چين آن رخ گلنار را