دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2201

اى صبا بادى كه دارى در سر از يارى بگو قصه كن در گوش ما گر ديگران محرم نيند آن مسيح حسن را دانم كه مي دانى كجاست بانگ برزن عاشقى را كو به گل مشغول شد اى صبا خوش آمدى چون بازگردى سوى دوست سوسنى با صد زبان گر حال من با او بگفت با چنان غيرت كه جان دارد بگفتم پيش خلق با چنان غيرت كه جان دارد بگفتم پيش خلق
گر نگويى با كسى با عاشقان بارى بگو با دل پرخون ما پيغام دلدارى بگو با كسى كز عشق دارد بسته زنارى بگو گو كه شرمت باد از آن رخ ترك گلزارى بگو حال من دزديده اندر گوش عيارى بگو تو چو نرگس بي زبان از چشم اسرارى بگو شمس تبريزى بگويم گفت جان آرى بگو شمس تبريزى بگويم گفت جان آرى بگو