دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2314

اى جان تو جانم را از خويش خبر كرده اى هر چه بينديشى در خاطر تو آيد از شيوه و ناز تو مشغول شده جانم بر ياد لب تو نى هر صبح بناليده از چهره چون ماهت وز قد و كمرگاهت خود را چو كمر كردم باشد به ميان آيى از خشم نظر كردى دل زير و زبر كردى از خشم نظر كردى دل زير و زبر كردى
انديشه تو هر دم در بنده ار كرده بر بنده همان لحظه آن چيز گذر كرده مكر تو به پنهانى خود كار دگر كرده عشقت دهن نى را پرقند و شكر كرده چون ماه نو اين جانم خود را چو قمر كرده اى چشم تو سوى من از خشم نظر كرده تا اين دل آواره از خويش سفر كرده تا اين دل آواره از خويش سفر كرده