دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 3166

جان و جهان دوش كجا بوده ى دوش ز هجر تو جفا ديده ام آه كه من دوش چه سان بوده ام رشك برم كاش قبا بودمى زهره ندارم كه بگويم ترا يار سبك روح به وقت گريز بي تو مرا رنج و بلا بند كرد رنگ رخ خوب تو آخر گواست رنگ تو داري، كه زرنگ جهان آينه ى رنگ تو ژس كسيست آينه ى رنگ تو ژس كسيست
نى غلطم، در دل ما بوده اى اى كه تو سلطان وفا بوده اى آه كه تو دوش كرا بوده اي چونك در آغوش قبا بوده اى بى من بيچاره چرا بوده اي؟ تيزتر از باد صبا بوده اى باش كه تو بنده بلا بوده اى در حرم لطف خدا بوده اى پاكي، و همرنگ بقا بوده اى تو ز همه رنگ جدا بوده اى تو ز همه رنگ جدا بوده اى