دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 3220

اسفا لقلبى يوما هجرالحبيب دارى و سعادة ليوم نظرالسعود فينا فدخلت لج بحر بطرا بما اتانى فتحت عيون قلبى فرأيت الف بحر تبريز حض فضلا و ترابه كمالا تبريز اشفعى لى بشفاعة الى من و لاجل س حالى بتواضعى لديه و تقول لا تقطع كبدا رهين شوق و تتوب من ذنوبى و تجاسرى عليه لمعات شمس دين هو سيدى حقيقا جمع الاله شملا قطعته شقوة لى جمع الاله شملا قطعته شقوة لى
و تحرقت ضلوعى و جوانحى بنارى نزل السهيل سهلا و اقام فى جوارى فغرقت فيه لكن نظرالحبيب جارى و مراكبا عليها بهوى الهوا سوارى بشعاع نور صدر هو افضل الكبار زعقات وجد قلبى لحقتة بالتوارى و تعرضى هوانى بهواه والصغار برجاك ما يرجى و يذوب بالبوارى و ليه عود قلبى و نهاية الفرار هى اصل اصل روحى و وراء هاعوارى فهو الكبير يعفو لجناية العصارى فهو الكبير يعفو لجناية العصارى