دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 3481

ترجيعات

سي پنجم

زهى دريا زهى بحر حياتى ز تو جانم براتى خواست از رنج ز تندى عشق او آهن چو مومست وليكن سر عشقش شكرستان شكر لب، مه رخان جام بر كف ز هر لعل لبى بوست رسيده در آن شطرنج اگر بردى تو، شاهى خداوند شمس دين درياى جان بخش زهى شاهي، لطيفي، بي نظيرى اگر تبريز دارد حبه ى زو هزاران زاهد زهد صلاحى زهى كعبه كه تو جان بخش حاجى هر آن سر كو فرو نايد به كيوان نهاده سر به تسليم و به طاعت زهى نور جهان جان، كه نورت همه جانها باقطاع مالت خداوند شمس دينا اين مديحت ايا تبريز، بستان باج جانها مزاج دل اگر چون برف گردد هرآن جان و دلى كان زنده باشد هرآن جان و دلى كان زنده باشد
زهى حسن و جمال و فر ذاتى يكى شمعى فرستادش، براتى زهى عشق حرون تند عاتى ز نخلستان ز جوهاى فراتى تو مي گو هر كرا خواهى كه هاتى تو درويشى و آن لعلش زكاتى ولى كو بخت پنهان؟ چونك ماتى تو شورستان درين دولت، مواتى كه مجموعست ازو جان شتاتى چه نقصان گر شود از گنجها، تى ز تو خونش مباح و او مباحى زهى اقبال هر محتاج راجى ز روى فخر، بر فرقش تو تاجى به پيشت از دل و جان هر لجاجى نه از خورشيد و ماهست و سراجى كه بعضى عشري، و بعضى خراجى بجاى جاه و فرت هست هاجى كه فرمان ده توى بر جان و باجى ز آتشهاى تو گردد نتاجى ز مهر تستشان دايم تناجى ز مهر تستشان دايم تناجى