دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 555

اين رخ رنگ رنگ من هر نفسى چه مي شود دزد دلم به هر شبى در هوس شكرلبى هيچ دلى نشان دهد هيچ كسى گمان برد آن شكر چو برف او وان عسل شگرف او عشق تو صاف و ساده اى بحر صفت گشاده اى از تبريز شمس دين دست دراز مي كند از تبريز شمس دين دست دراز مي كند
بى هوسى مكن ببين كز هوسى چه مي شود در سر كوى شب روان از عسسى چه مي شود كاين دل من ز آتش عشق كسى چه مي شود از سر لطف و نازكى از مگسى چه مي شود چونك در آن همي فتد خار و خسى چه مي شود سوى دل و دل من از دسترسى چه مي شود سوى دل و دل من از دسترسى چه مي شود