دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 572

بيا كامشب به جان بخشى به زلف يار مي ماند به گرد چرخ استاره چو مشتاقان آواره سقاى روح يك باده ز جام غيب درداده به شب نالان و بيداران نيابى جز كه بيماران در اين درياى بي مونس دلا مي نال چون يونس بدان سان مي خورد ما را ز خاص و عام اندر شب چه شد ناصر عبادالله چه شد حافظ بلادالله فلك بازار كيوانست در او استاره گردان است جز اين چرخ و زمين در جان عجب چرخيست و بازارى جز اين چرخ و زمين در جان عجب چرخيست و بازارى
جمال ماه نورافشان بدان رخسار مي ماند كه از سوز دل ايشان خرد از كار مي ماند ببين تا كيست افتاده و كى بيدار مي ماند و من گر هم نمي نالم دلم بيمار مي ماند نهنگ شب در اين دريا به مردم خوار مي ماند نه دكان و نه سودا و نه اين بازار مي ماند ببين جز مبدع جان ها اگر ديار مي ماند شب ما روز ايشانست كه بي اغيار مي ماند وليك از غيرت آن بازار در اسرار مي ماند وليك از غيرت آن بازار در اسرار مي ماند