دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 618

چشم از پى آن بايد تا چيز عجب بيند سر از پى آن بايد تا مست بتى باشد عشق از پى آن بايد تا سوى فلك پرد بيرون سبب باشد اسرار و عجايب ها عاشق كه به صد تهمت بدنام شود اين سو ارزد كه براى حج در ريگ و بيابان ها بر سنگ سيه حاجى زان بوسه زند از دل بر نقد سخن جانا هين سكه مزن ديگر بر نقد سخن جانا هين سكه مزن ديگر
جان از پى آن بايد تا عيش و طرب بيند پا از پى آن بايد كز يار تعب بيند عقل از پى آن بايد تا علم و ادب بيند محجوب بود چشمى كو جمله سبب بيند چون نوبت وصل آيد صد نام و لقب بيند با شير شتر سازد يغماى عرب بيند كز لعل لب يارى او لذت لب بيند كان كس كه طلب دارد او كان ذهب بيند كان كس كه طلب دارد او كان ذهب بيند