دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 632

نوميد مشو جانا كاوميد پديد آمد نوميد مشو گر چه مريم بشد از دستت نوميد مشو اى جان در ظلمت اين زندان يعقوب برون آمد از پرده مستورى اى شب به سحر برده در يارب و يارب تو اى درد كهن گشته بخ بخ كه شفا آمد اى روزه گرفته تو از مايده بالا خامش كن و خامش كن زيرا كه ز امر كن خامش كن و خامش كن زيرا كه ز امر كن
اوميد همه جان ها از غيب رسيد آمد كان نور كه عيسى را بر چرخ كشيد آمد كان شاه كه يوسف را از حبس خريد آمد يوسف كه زليخا را پرده بدريد آمد آن يارب و يارب را رحمت بشنيد آمد وى قفل فروبسته بگشا كه كليد آمد روزه بگشا خوش خوش كان غره عيد آمد آن سكته حيرانى بر گفت مزيد آمد آن سكته حيرانى بر گفت مزيد آمد