دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 640

آن سرخ قبايى كه چو مه پار برآمد آن ترك كه آن سال به يغماش بديدى آن يار همانست اگر جامه دگر شد آن باده همانست اگر شيشه بدل شد اى قوم گمان برده كه آن مشعله ها مرد اين نيست تناسخ سخن وحدت محضست يك قطره از آن بحر جدا شد كه جدا نيست رومى پنهان گشت چو دوران حبش ديد گر شمس فروشد به غروب او نه فنا شد گفتار رها كن بنگر آينه عين شمس الحق تبريز رسيدست مگوييد شمس الحق تبريز رسيدست مگوييد
امسال در اين خرقه زنگار برآمد آنست كه امسال عرب وار برآمد آن جامه به در كرد و دگربار برآمد بنگر كه چه خوش بر سر خمار برآمد آن مشعله زين روزن اسرار برآمد كز جوشش آن قلزم زخار برآمد كدم ز تك صلصل فخار برآمد امروز در اين لشكر جرار برآمد از برج دگر آن مه انوار برآمد كان شبهه و اشكال ز گفتار برآمد كز چرخ صفا آن مه اسرار برآمد كز چرخ صفا آن مه اسرار برآمد