دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 665

دلى دارم كه گرد غم نگردد دلى دارم كه خوى عشق دارد خطى بستانم از مير سعادت چو خاص و عام آب خضر نوشند اگر فاسق بود زاهد كنندش چو يابد نردبان بر چرخ شادى چو خرمشاه عشق از دل برون جست ز سايه طره هاى درهم او بكن توبه ز گفتار ار چه توبه بكن توبه ز گفتار ار چه توبه
ميى دارم كه هرگز كم نگردد كه جز با عاشقان همدم نگردد كه ديگر غم در اين عالم نگردد دگر كس سخره ماتم نگردد وگر زاهد بود بلعم نگردد ز غم چون چرخ پشتش خم نگردد كه باشد كه خوش و خرم نگردد ز هر همسايه اى درهم نگردد از آن توبه شكن محكم نگردد از آن توبه شكن محكم نگردد