دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 689

روى تو به رنگريز كان ماند گر سايه برگ گل فتد بر تو روزى گذرد ز هجر تو سالى دلتنگ نيم اگر چه دل تنگم در چشم من آى تا تو هم بينى در چشم من آى تا تو هم بينى
زلف تو به نقش بند جان ماند بر عارض نازكت نشان ماند مسكين عاشق چنان جوان ماند كخر دل من بدان دهان ماند يك تن كه به صد هزار جان ماند يك تن كه به صد هزار جان ماند