دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 690

دوش از بت من جهان چه مي شد در پيش رخش چه رقص مي كرد چشم از نظرش چه مست مي گشت از تير مژه چه صيد مي كرد مي شد كه به لاله رنگ بخشد آن لحظه به سبزه گل چه مي گفت جز از پى نور بخش كردن گر زانك نه لطف بي كران داشت بنمود ز لامكان جمالى بگشاد نقاب بي نشانى شب رفت و بماند روز مطلق از ديده غيب شمس تبريز از ديده غيب شمس تبريز
وز ماه من آسمان چه مي شد وز آتش عشق جان چه مي شد وز قند لبش دهان چه مي شد وان ابروى چون كمان چه مي شد ور نى سوى گلستان چه مي شد وز نرگسش ارغوان چه مي شد بر چرخ دوان دوان چه مي شد آن ماه در اين ميان چه مي شد يا رب كه از او مكان چه مي شد وين عالم بانشان چه مي شد وين عقل چو پاسبان چه مي شد اين ديده غيب دان چه مي شد اين ديده غيب دان چه مي شد