پيوسته حدي من به گوشت بادابي من چو شراب ناب گيرى در دستبوطالب نعمه اى سپهرت طالباى هجر مگر نهايتى نيست ترااى عشق مرا به صد هزاران زارىبوطالب نعمه اى سپهرت طالبنه صبر به گوشه اى نشاند ما راچون يار ز پيش مي براند ما رابوطالب نعمه اى سپهرت طالبآورد زرى عماد رازى بچه رارازى بچه هر شبى عمادالدين رابوطالب نعمه اى سپهرت طالبگفتم كه به پايان رسد اين درد و عنادل گفت كدام صبر ما را و چه كامبوطالب نعمه اى سپهرت طالباين دل چو شب جوانى و راحت و تاببيدار شو اين باقى شب را درياببوطالب نعمه اى سپهرت طالبهم طبع ملول گشت از آن شعر چو آباى دل تو عنان ز شاهدان نيز بتاببوطالب نعمه اى سپهرت طالبزان روى كه روز وصل آن در خوشاببا دل همه روزم اين سوئالست و جواببوطالب نعمه اى سپهرت طالبآن شد كه به نزديك من اى در خوشابجانا پس از اين نبينى اين نيز به خواببوطالب نعمه اى سپهرت طالببوطالب نعمه اى سپهرت طالبدر دور زمانه يادگارى نگذاشتبوطالب نعمه اى سپهرت طالب
قوتم ز لب شكر فروشت باداشرمت بادا وليك نوشت بادابوطالب نعمه اى سپهرت طالبوى وعده ى وصل غايتى نيست تراكشتى و جز اين كفايتى نيست ترابوطالب نعمه اى سپهرت طالبنه عقل به كام دل رساند ما راكو مرگ كه زين باز رهاند ما رابوطالب نعمه اى سپهرت طالبتا بنمايد عمود رازى بچه رابردار كند چنان كه غازى بچه رابوطالب نعمه اى سپهرت طالبدستى بزند به شادمانى دل ماور غم سختست شادكامى ز كجابوطالب نعمه اى سپهرت طالباز روى سپيده دم برافكند نقاباى بس كه بجويى و نيابيش به خواببوطالب نعمه اى سپهرت طالبهم رغبت از آن شراب چون آتش نابكاريست وراى شاهد و شعر و شراببوطالب نعمه اى سپهرت طالبدر خواب شبى بر آتشم ريزد آبكاخر شبى آن روز ببينم در خواببوطالب نعمه اى سپهرت طالبدشمنام ترا طال بقا بود جواببر آتش من زد سخن سرد تو آببوطالب نعمه اى سپهرت طالببر تابش آفتاب رايت غالببهتر ز تو گوهرى على بوطالببوطالب نعمه اى سپهرت طالب