غزلیات

مصلح الدین سعدی شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 670/ 409

امروز مباركست فالم الحمد خداى آسمان را خوابست مگر كه مي نمايد كاين بخت نبود هيچ روزم امروز بديدم آن چه دل خواست اكنون كه تو روى باز كردى ديگر چه توقعست از ايام بازآى كز اشتياق رويت آزرده ام از فراق چونانك وز غايت تشنگى كه بردم بيچاره به رويت آمدم باز از جور تو هم در تو گيرم چون دوست موافقست سعدى چون دوست موافقست سعدى
كافتاد نظر بر آن جمالم كاختر به درآمد از وبالم يا عشوه همي دهد خيالم وين گل نشكفت هيچ سالم ديد آن چه نخواست بدسگالم رو باز به خير كرد حالم چون بدر تمام شد هلالم بگرفت ز خويشتن ملالم دل باز نمي دهد وصالم در حلق نمي رود زلالم چون چاره نماند و احتيالم وز دست تو هم بر تو نالم سهلست جفاى خلق عالم سهلست جفاى خلق عالم