غزلیات

مصلح الدین سعدی شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 670/ 455

ديگر به كجا مي رود اين سرو خرامان مردست كه چون شمع سراپاى وجودش خون مي رود از چشم اسيران كمندش گو خلق بدانيد كه من عاشق و مستم در پاى رقيبش چه كنم گر ننهم سر دل مي طپد اندر بر سعدى چو كبوتر يا صلح متى يرجع نومى و قرارى يا صلح متى يرجع نومى و قرارى
چندين دل صاحب نظرش دست به دامان مي سوزد و آتش نرسيدست به خامان يك بار نپرسد كه كيانند و كدامان در كوى خرابات نباشد سر و سامان محتاج ملك بوسه دهد دست غلامان زين رفتن و بازآمدن كبك خرامان انى و على العاشق هذان حرامان انى و على العاشق هذان حرامان