غزلیات

مصلح الدین سعدی شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 670/ 459

گر متصور شدى با تو درآميختن فكرت من در تو نيست در قلم قدرتيست كيست كه مرهم نهد بر دل مجروح عشق داعيه شوق نيست رفتن و بازآمدن آب روان سرشك و آتش سوزان آه هر كه به شب شمع وار در نظر شاهديست خوى تو با دوستان تلخ سخن گفتنست خوى تو با دوستان تلخ سخن گفتنست
حيف نبودى وجود در قدمت ريختن كو بتواند چنين صورتى انگيختن كش نه مجال وقوف نه ره بگسيختن قاعده مهر نيست بستن و بگسيختن پيش تو بادست و خاك بر سر خود بيختن باك ندارد به روز كشتن و آويختن چاره سعدى حدي با شكر آميختن چاره سعدى حدي با شكر آميختن