غزلیات

مصلح الدین سعدی شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 670/ 482

صيد بيابان عشق چون بخورد تير او گو به سنانم بدوز يا به خدنگم بزن گفتم از آسيب عشق روى به عالم نهم با همه تدبير خويش ما سپر انداختيم چاره مغلوب نيست جز سپر انداختن كشته معشوق را درد نباشد كه خلق او به فغان آمدست زين همه تعجيل ما در همه گيتى نگاه كردم و بازآمدم سعدى شيرين زبان اين همه شور از كجا آتشى از سوز عشق در دل داوود بود آتشى از سوز عشق در دل داوود بود
سر نتواند كشيد پاى ز زنجير او گر به شكار آمدست دولت نخجير او عرصه عالم گرفت حسن جهان گير او روى به ديوار صبر چشم به تقدير او چون نتواند كه سر دركشد از تير او زنده به جانند و ما زنده به تأير او اى عجب و ما به جان زين همه تأخير او صورت كس خوب نيست پيش تصاوير او شاهد ما آيتيست وين همه تفسير او تا به فلك مي رسد بانگ مزامير او تا به فلك مي رسد بانگ مزامير او