بنده ى يك دل منم بند قباى تراخاك مرا تا به باد بر ندهد روزگاركاش رخ من بدى خاك كف پاى توگر بود اى شوخ چشم راى تو بر خون منتير جفاى تو هست دلكش جان دوز منبار نيامد دلم در شكن زلف توبنده سنايى ترا بندگى از جان كندبنده سنايى ترا بندگى از جان كند
چاكر يكتا منم زلف دو تاى ترامن ننشانم ز جان باد هواى ترابوسه مگر دادمى من كف پاى ترابر سر و ديده نهم رايت راى تراجعبه ز سينه كنم تير جفاى تراگر نه به گردن كشم بار بلاى تراگوى كلاه ترا بند قباى تراگوى كلاه ترا بند قباى ترا